سی حدیث گوهربار از امام حسن عسکری (ع)

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، ابومحمد حسن بن علی عسکری علیهما السّلام (۲۳۱ یا ۲۳۲ - ۲۶۰ ه.ق) یازدهمین امام شیعیان است.

ایشان فرزند امام هادی (ع) است و پس از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۵۴ به امامت رسیدند. سالهای امامت ایشان در شهر سامرا غالبا تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری شد به نحوی که ارتباط آن حضرت با شیعیان بسیار محدود و تنها به وسیله وکیلان خاص آن حضرت بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن حضرت در سال ۲۶۰ هجری به وسیله زهری که به دستور معتمد عباسی به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند. 

به مناسبت شهادت ایشان،سی حدیث اخلاقی را در اینجا می‌خوانید:

حدیث اول

لیْسَ مِنَ الادبِ إظْهارُ الفرَحِ عِندَ المَحزونِ
اظهار شادمانی پیش انسان غمگین، از ادب نیست.
(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۴)

حدیت دوم

اَقَلُّ النّاسِ راحةً الحَقودُ
کم آسایش‌ترین مردم، کینه توز است.
( فرهنگ جامع سخنان امام عسکری علیه السلام، ص ۴۱۴)

حدیث سوم

قلبُ الاحمَقِ فی فَمِه، و فَمُ الحَکِیمِ فی قلْبِهِ
دل احمق در دهان اوست، و دهان حکیم و فرزانه در قلب اوست.
( تحف العقول، ص ۴۸۹)

حدیث چهارم

کَفافَ اَدَباً تَجَنُّبُکَ ما تکْرَهُ من غیرِکَ
در ادب تو همین بس که از آنچه از دیگری نمی‌پسندی، پرهیز کنی.
(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۷)

حدیث پنجم

جُعِلتِ الخَبائِثُ فی بَیت وَ جُعِل مِفتاحُهُ الکَذِبَ
همه‌ی پلیدی‌ها در خانه‌ای قرار داده شده و کلید همه آن‌ها «دروغ» است.
(نزهة الناظر و تنبیه الخواطر، ص ۱۴۵)

حدیث ششم

لا تُمارِ، فیَذْهبَ بَهاؤُکَ، و لا تُمازِح فَیُجتَرَاَ عَلَیکَ
جدال مکن، که شکوه و هیبت تو می‌رود؛ شوخی مکن، که بر تو گستاخ می‌شوند.
( اعلام الدین، ص ۳۱۲)

حدیث هفتم

مِنَ التَّواضُعِ السَّلامُ علی کُلِّ مَنْ تَمُرُّ بهِ، وَ الجُلوسُ دونَ شرَفِ المجْلِسِ
سلام کردن به هرکه بر او می‌گذری و نشستن در جای پایین مجلس، از تواضع است.
(تحف العقول، ص ۴۸۷)

حدیث هشتم

اللهُ تعالی الصّومَ لِیَجِدَ الغَنیُّ مَسَّ الجوُعِ فَیَحنو علی الفقیر
خداوند متعال، روزه را واجب کرده است، تا ثروتمند طعم گرسنگی را بچشد و در نتیجه، به نیازمند مهرورزی کند.
(کشف الغمّه، ج ۳، ص ۱۹۳)

حدیث نهم

اِنّکُمْ فی آجالٍ منقوصَةٍ و اَیّامٍ معدودَةٍ و الموتُ یأتِی بَغتَةً
به یقین شما در اجل‌هایی هستید رو به کاهش و در روز‌هایی هستید، شمارش شده، و مرگ هم ناگهان می‌آید.
(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۳)

حدیث دهم

مَنْ وَعَظَ اَخاهُ سِرّاً فَقَدْ زانَةُ وَ مَنْ وعَظَهُ عَلانیةً فَقَدْ شَأْنَهُ
هرکس برادرش را در نهان موعظه کند، او را آراسته است و هرکه او را آشکارا موعظه کند، او را بدنام و بی آبرو کرده است.
(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۴)

حدیث یازدهم

منْ یَزْرَعْ خیراً یَحْصُدْ غِبطةً و منْ یَزْرَعْ شَرّاً یَحصُد ندامَةً، لِکُلِّ زارعٍ ما زَرَعَ
هرکس نیکی بکارد، خوشی و شادمانی درو می‌کند؛ و هرکس بدی بکارد، پشیمانی درو می‌کند. برای هر کشتکار، همان است که کاشته است.
(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۳)

حدیث دوازدهم

ما ترَکَ الحقَّ عزیزٌ إلاّ ذَلَّ، و لا اخَذَ بهِ ذلیلٌ اِلا عَزَّ
هیچ فرد با عزّتی حق را رها نکرد، مگر آن که خوار شد و هیچ خواری حق را نگرفت، مگر آن که عزّت یافت.
(موسوعة سیرة اهل البیت علیهم السلام، ج ۳۴، ص ۱۲۹)

حدیث سیزدهم

اِتَّقوا اللهَ و کونوُا زَیْناً و لا تکونوا شَیناً، جُرُّوا إلَینا کُلَّ مَودَّهٍ وادْفَعوا عَنّا کُلَّ قبیحٍ
از خدا پروا کنید و زینت (ما) باشید، نه مایه‌ی عار و ننگ. هر محبّت و مهرورزی را به سوی ما بکشانید و هر زشتی را از ما دور کنید.) تحف العقول، ص ۴۸۸)

حدیث چهاردهم

اَوْرَعُ النّاسِ منْ وَقَفَ عندَ الشُّهبةِ، اعبَدُ الناسِ مَنْ اقامَ علی الفَرائضِ، اَزْهدُ النّاسِ منْ ترکَ الحرامَ
پارساترین مردم کسی است که هنگام برخورد با شبهه و مشتبه، توقف کند، عابدترین مردم کسی است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسی است که از حرام چشم بپوشد.
(تحف العقول، ص ۴۸۹)

حدیث پانزدهم

مَن رَضِیَ بِدونِ الشَّرَفِ مِنَ المَجلِسِ لَم یَزَلِ اللّه ُ و مَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیهِ حَتّى یَقومَ
هرکس در مجلسی به نشستن در جایی پایین‌تر از شأن خودش راضی باشد، همواره خداوند و فرشتگان بر او درود می‌فرستند، تا وقتی که از جایش برخیزد.
(تحف العقول، ص ۴۸۶)

حدیث شانزدهم

بِئْسَ العَبدُ عَبدٌ یَکونُ ذا وَجْهَینِ و ذا لِسانَینِ، یُطْری اَخاهُ شاهِداً و یأکُلُهُ غائِباً، إن اُعطِیَ حَسَدَهُ و اِن ابْتُلِیَ خانَهُ
بنده‌ بدی است آن که دو رو و دو زبان باشد. در مقابل، از برادرش تعریف کند و پشت سر، حق او را بخورد. اگر برادرش بهره‌مند باشد به او حسد ورزد و اگر گرفتار شود، به او خیانت کند.
(تحف العقول، ص ۴۸۸)

حدیث هفدهم

أوصیکُمْ بِتَقوَی اللهِ و الوَرَعِ فی دینِکُم، و الإجتهادِ فی الله، و صِدْقِ الحدیثِ و أداء الامانَةِ إلی مَنِ ائْتَمَنَکُم منْ‌برِّ أوْ فاجرٍ و طولِ السُّجودِ و حُسنِ الجَوارِ
شما را سفارش می‌کنم به تقوای الهی، پرهیزگاری در دینتان، تلاش در راه خدا، راستگویی و امانت داری نسبت به کسی که شما را امین شمرده است؛ چه نیکوکار باشد چه بدکار، و به سجود طولانی و معاشرت خوب با همسایه.
(تحف العقول، ص ۴۸۷)

حدیث هجدهم

سَیَأتی زَمانٌ عَلَی النّاسِ وُجوهُهُمْ ضاحِکةٌ مُستبْشِرةٌ و قُلوبُهمْ مُظْلِمةٌ مُتَکَّدِرَةٌ اَلسُّنَّهُ فِیهِمْ بِدْعَةٌ، وَ البِدعَةُ فِیهِمْ سُنّةٌ، اَلمؤمِنُ بَینَهُمْ مُحَقَّرٌ، وَ المُنافِقُ بَینَهُم مُوَقّرٌ
بر مردم زمانی خواهد آمد که چهره هایشان خندان و شاد است، ولی دلهایشان تاریک و گرفته است. سنّت در میان آنان بدعت شمرده می‌شود و بدعت، سنّتی رایج می‌گردد. مؤمن در میانشان حقیر است و منافق در بین آنان محترم شمرده می‌شود.) الحیاة، ج ۲، ص ۳۱۱)

حدیث نوزدهم

هوَ اِبنی و خلیفَتی منْ بَعدِی، و هوَ الَّذی یَغیبُ غیبهً طَویلهً و یَظهرُ بعدَ اِمتلاء الارضِ جوراً و ظُلماً، فَیَملاُها قسطاً و عدْلاً
او پسر من و جانشین من بعد از من است؛ و او کسی است که مدتی طولانی غایب خواهد بود و آن گاه که زمین پر از جور و ستم شده باشد، ظهور می‌کند و جهان را پر از عدل و داد می‌کند.
(مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۲۸۱)

حدیث بیستم

نحنُ کهفُ مَن اِلتَجَأ اِلینا و نورٌ لِمَن اِستَضاءَ بِنا و عِصمةٌ لِمن إِعتَصَم بِنا. مَن احَبَّنا کان مَعَنَا فِی السَّنامِ الأعلی و مَنِ انْحَرفَ عنّا مالَ إلی النّار
ما پناهگاه کسی هستیم که به ما پناه آورد؛ و روشنی کسی هستیم که از ما فروغ گیرد؛ و نگهدارنده‌ کسی هستیم که در حفاظت ما درآید. هرکه ما را دوست بدارد، در قلّه‌ برتر با ما خواهد بود، و هر که از ما منحرف گردد، به آتش دوزخ داخل می‌گردد.

(مناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۳۵)

حدیث بیست و یکم

اِنَّ لِلسَّخاءِ مِقْداراً، فَاِنْ زَادَ عَلیهِ فَهُوَ سَرَفٌ، و لِلْحَزمِ مِقداراً، فاِنْ زادَ علیهِ فهوَ جُبْنٌ و للإقتِصادِ مقداراً فإن زادَ علیهِ فهوَ بُخلٌ و للشّجاعَهِ مقداراً فإنْ زادَ علیهِ فهوَ تَهَوُّرٌ

سخاوت حدّی دارد، اگر از حدّش بگذرد، اسراف است. حزم و احتیاط، اندازه‌ای دارد، اگر از اندازه بگذرد، ترس است. میانه روی هم حدّی دارد، اگر از حدّش فراتر برود، بُخل است. شجاعت هم اندازه‌ای دارد. اگر بیش از اندازه باشد، تهوّر و بی باکی است.
(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۷

حدیث بیست و دوم

اِنَّ اللّه َ بِجُودِهِ وَ رَأْفِتِهِ قَدْ مَنَّ عَلى عَبادِهِ بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آلهبَشیرا وَ نَذیرا وَ وَفَّقَکُمْ لِقَبُولِ دینِهِ وَ أَکْرَمَکُمْ بِهِدایَتِهِ
خداوند، به سبب بخشندگی و مهربانی اش بر بندگانش منت نهاد و پیامبرش محمد صلی الله علیه و آله را بشارت دهنده و بیم دهنده فرستاد و شما را توفیق داد که دین او را بپذیرید و با هدایتش شما را گرامی داشت.
(مناقب، ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۲۵)

حدیث بیست و سوم

مَنْ کانَ منَ الفُقَهاءِ صائناً لِنَفْسِهِ، حافِظاً لِدینِهِ، مُخالفاً علی هَواهُ، مُطیعاً لاَمْرِ مَولاهُ فَلِلعَوامِ انْ یُقلّدوُهُ
هرکس از فقها که خویشتندار باشد، دینش را نگهبان باشد، با هوای نفس خود مخالف باشد، فرمانبردار مولایش باشد، بر عموم مردم است که از او تقلید کنند.
(الحیاة، ج ۲، ص ۲۸۲)

حدیث بیست و چهارم

خیر من الحیاة ما اذا فقدته بغضت الحیاة، و شر من الموت ما اذا نزل بک أحببت الموت
بهتر از زندگی، چیزی است که چون آن را از دست دهی از «زندگی» بدت آید؛ و بدتر از مرگ چیزی است که، چون بر تو فرود آید، «مرگ» را دوست داشته باشی.
(موسوعة سیرة اهل البیت علیهم السلام، ج ۳۴، ص ۱۲۹)

حدیث بیست و پنجم

اِدْفَعِ المسْاَلَةَ ما وَجدْتَ التَّحمُّلَ یُمْکِنُکَ فإنَّ لِکُلِ یومٍ رزقاً جدیداً، و اعْلَم انَّ الإلحاحَ فی المَطالبِ یَسْلُبُ البَهاءَ
تا وقتی که می‌توانی تحمل کنی، دست نیاز مگشای، چرا که هر روز را روزی و رزق تازه‌ای است و بدان که اصرار در خواسته ها، شکوه و آبرو را می‌برد.
(نزهه الناظر فی تنبیه الخواطر، ص ۱۴۳)

حدیث بیست و ششم

اَلحُظوظُ مراتِبُ، فَلا تَعْجَلْ عَلی ثَمرَةٍ لَمْ تُدرَکْ
برای بهره‌ها مراتب و درجاتی است، پس در چیدن میوه‌ای که نرسیده است شتاب مکن، چرا که در وقتش به دست خواهد آمد.) نزهة الناظر و تنبیه الخواطر، ص ۱۴۳)

حدیث بیست و هفتم

إنّ الوُصولَ الی اللهِ سفَرٌ لا یُدرَکُ إلا بامْتِطاعِ اللّیل
همانا رسیدن به خدا، سفری است که جز با مرکب قرار دادن شب (شب زنده داری) نمی‌توان به آن دست یافت.
(اعلام الدّین، ص ۳۱۱)

حدیث بیست و هشتم

منَ الفَواقِرِ الَّتی تقصِمُ الظَّهرَ, جارٌ إنْ رأی حسنَةً اَخفاها، و إنْ رَأی سَیِّئةً اَفشا‌ها
از مصیبت‌هایی که کمرشکن است، همسایه‌ای است که اگر خوبی ببیند آن را پنهان می‌کند و اگر بدی ببیند، آن را فاش می‌سازد.
تحف العقول، ص ۴۸۷)

حدیث بیست و نهم

الإشْراکُ فِی النّاسِ اَخفی مِنْ دَبیبِ النَّملِ عَلیَ المَسْحِ الاَسودِ فی اللّیلَة المُظلِمَةِ
شرک ورزی (و ریا) در مردم، پنهان‌تر است از جنبیدن و حرکت مورچه بر روی سنگ سیاه در شب تاریک.
( موسوعة سیرة اهل البیت علیهم السلام، ج ۳۴، ص ۱۳۳)

حدیث سی ام

مَنْ لمْ یَتَّقِ وُجوهَ النّاسِ لمْ یتَّق اللهَ
هرکس از روی مردم شرم و پروا نکند، از خدا هم پروا نخواهد کرد.
( فرهنگ جامع سخنان امام عسکری علیه السلام، ص ۴۱۸)

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: شهادت ائمه اطهار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۹۹۹۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مستند «نغمه های فروزان» فیلمی درباره بدیع الزمان فروزانفر

به گزارش قدس آنلاین، محسن عسکری زاده کارگردان فیلم، درباره درونمایه این مستند گفت: فیلم مستند «نغمه های فروزان» قصه روزهای پایانی زندگی زنده یاد بدیع الزمان فروزانفر است به زبان خودش که ما را با سفری به گذشته به دل خاطرات می‌ برد.خاطراتی تلخ و شیرین که زندگی و سلوک وی را به ما نشان می دهد.

او در ادامه با اشاره شخصیت و سلوک بدیع الزمان فروزانفر، اظهار کرد: بدیع الزمان فروزانفر عاشق ادبیات و تاریخ و فرهنگ بود و شیفتگی اش به «مولوی» او را به سمتی کشاند که آثار وی را تصحیح و چاپ کرد. این استاد گرانقدر پس از تأسیس دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و تأسیس مقطع دکترای ادبیات فارسی در این دانشکده، مولوی پژوهی را بعنوان یک کلاس درس ارائه کرد.

عسکری زاده افزود: «استاد فروزانفر» در تدریس هم بی نظیر بود به طوری که دانشجویان و استادان زبان و ادبیات فارسی درباره او گفته اند: هیچ علمی در پیش و پس از اسلام نبود که او نداند. استاد شفیعی کدکنی که پنج سال کلاس او را تجربه کرده است از آن کلاس‌ها چنین یاد می‌کند: «فروزانفر نه تنها محقق بی مانندی بود که در کار تدریس نیز بی همتا بود. بسیاری از استادان دانشمند را می‌شناسم که حلقه درسشان برخلاف نوشته‌ها و کتاب هاشان هیچ سودمند نیست، گرمی و گیرایی ندارد، اما حلقه درس او، حتی بیش از نوشته هایش، شور و گرمی و تازگی داشت؛ به ویژه هنگامی که مثنوی مولانا را در دوره دکترای ادبیات تدریس می‌کرد. من پنج سال درس مثنوی او را حاضر شدم و یک نکته مکرر نشنیدم؛ در صورتی که در همان دوره یکی دیگر از استادان درسی به ما می‌داد خدایش رحمت کند در چهار ترم درس دانشگاهی، چیزی که به ما آموخت تکرار یک مثل یا قصه فکاهی بود از زبان کودکی شیرازی.

فروزانفر دانشجویان را به کار وا می‌داشت و تا اطمینان نمی‌کرد که دانشجویی استعداد و تمکن امتحان دارد از او امتحان نمی‌کرد. دانشجویان خود نیز می‌دانستند که در مورد امتحان درس او باید شکیبا بود، فقط درس خواند و مطالعه کرد. هیچ جای اغراق نیست اگر بگویم دکترای ادبیات فارسی یعنی درس فروزانفر، او همه بی قیدی‌ها و سهل انگاری‌ها و نخوانده اظهارنظر کردن‌های اغلب استادان عزیز دانشکده ادبیات را جبران می‌کرد. نمی‌دانم پس از او، دکترای ادبیات چه حالی خواهد داشت...»

کارگردان مستند «نغمه های فروزان» در پایان تأکید کرد: در این فیلم مستند، استادان و چهره هایی چون مهدی محقق، منصور طباطبایی بهبهانی، علی دهباشی، محسن مصباح، اکبر قلمسیاه ، هما گل گلاب ، شمسی نوراللهی و غلامحسین مراقبی زندگی و سلوک علمی و فرهنگی دکتر بدیع الزمان فروزانفر را روایت کرده اند.

بر اساس این گزارش، عوامل این فیلم عبارتند از: نویسنده و کارگردان: محسن عسکری زاده تهیه کننده: سعید وزیری، مشاور هنری: مصطفی رزاق کریمی، فیلمبردار: محسن عسکری زاده ، علی شیخ علیشاهی ، صدابردار: حسن سالاری ، مدیرتولید: حامد عسکری زاده، مشاور رسانه ای: صدرا صدوقی ، تدوین : محسن عسکری زاده ، گوینده گفتار متن: سیامک صفری ، اصلاح رنگ و نور: میلاد سلیمی ، برنامه ریز: حسام زرنوشه دستیارکارگردان: پوریا محسنی ، طراح پوستر : رزا فصیحی، عکاس: مهسا قاضی، مدیر اجرایی و ارتباطات : بهروز آریان ، امور مالی و اداری: عاطفه زارع آرندی.

مجموعه ۲۵ قسمتی «چونان سرو» دربردارنده فیلم های مستندی درباره مفاخر فرهنگی ایران است که به تهیه کنندگی محمد سعید وزیری و با حضور کارگردانی چون مسعود طاهری، عطیه زارع، حنیف شهپرراد، فاطمه رسول زاده، کتایون جهانگیری و محسن عسکری زاده از شبکه مستند پخش می شود.

مشاور هنری این مجموعه تلویزیونی، مصطفی رزاق کریمی است.

«نغمه های فروزان» پرتره بدیع الزمان فروزانفر استاد نامدار زبان و ادبیات فارسی، یکی از مستندهای مجموعه «چونان سرو» است که ساعت ۲۱:۰۰ امشب (یکشنبه، ۱۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳) از قاب شبکه مستند سیما پخش می شود.